Każdy traci włosy. Średnio wypada nam pięćdziesiąt – sto włosów dziennie. Jest to proces przejścia w cykl obumarcia, aby mogły wyrastać nowe, następowe włókna. Jeśli obserwujesz nasilone wypadanie włosów, może być to oznaka schorzenia lub nieprawidłowości organizmu, które wymagają oceny przez specjalistę i ewentualnego leczenia.
Łysienie telogenowe
Jest zjawiskiem, które występuje po ciąży, poważnej operacji, drastycznym odchudzaniu, lub skrajnym stresie, gdzie możemy tracić duże ilości włosów każdego dnia, zwykle podczas mycia, stylizacji czy podczas szczotkowania. Może być również skutkiem ubocznym stosowania niektórych leków, takich jak środki przeciwdepresyjne, beta-blokery, i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Podczas łysienia telogenowego, włosy przechodzą szybciej niż normalnie od fazy wzrostu do fazy spoczynku.
Łysienie dziedziczne
Utrata włosów, znana jako łysienie androgenenowe, jest najpowszechniejszą przyczyną utraty włosów. Może być dziedziczone zarówno ze strony matki jak i ojca. U kobiet objawia się w postaci przerzedzenia za linią grzywki – na koronie głowy. Stan rozwija się powoli i może rozpocząć się już w okresie dojrzewania. W niektórych przypadkach, wypadanie włosów może być rozproszone, to znaczy, że jest rozłożone na całej skórze głowy.
Niedoczynność tarczycy
Miliony ludzi, w większości kobiety, cierpi na chorobę tarczycy. Gdy organizm wytwarza zbyt mało hormonów tarczycy, hormonu odpowiedzialnego za metabolizm, tętno i nastrój, wtedy wystąpić może niedoczynność tarczycy. Hormon ten jest odpowiedzialny za tempo przemiany materii, w jakim organizm wykorzystuje tlen do wzrostu włosów, skóry i paznokci. Kiedy występuje jego niedobór możemy zauważyć zmiany w funkcjonowaniu organizmu. Niedoczynność tarczycy (zbyt mało hormonów) może powodować wiele objawów: zwiększeniem masy ciała, zmęczenie, zaparcia, depresja i problemy z koncentracją. Włosy, paznokcie i skóra mogą stać się bardziej kruche i łamliwe. Jest to bardziej powszechne u kobiet, zwłaszcza w wieku powyżej 50 lat.
Nadczynność tarczycy (zbyt dużo hormonów) może powodować zaburzenia wagi, kołatanie serca, nerwowość, drażliwość, biegunki, osłabienie mięśni oraz wytrzeszcz oczu. Może także wystąpić utrata włosów oraz przyspieszenie metabolizmu. Nadczynność tarczycy jest znacznie mniej powszechne niż niedoczynność tarczycy.
Niedokrwistość z powodu niedoboru żelaza. Osoby, które nie spożywają wystarczająco wiele pokarmów bogatych w żelazo mogą być podatne na jego niedobór, w którym krew nie ma wystarczającej ilości czerwonych krwinek. Czerwone krwinki transportują tlen do komórek w całym organizmie, co daje niezbędną energię. Niedokrwistość z powodu niedoboru żelaza, powoduje skrajne zmęczenie, osłabienie i bladość skóry. Można również zauważyć bóle głowy, trudności z koncentracją, zimne dłonie i stopy oraz nadmierne wypadanie włosów. Każdy rodzaj wysiłku może powodować nadmierne zmęczenie.
Należy systematycznie wykonywać dokładne badania krwi na poziom:
- ferrytyny,
- żelaza,
- hemoglobiny
Aby podnieść poziom żelaza należy spożywać pokarmy bogate w żelazo, takie jak:
- wołowina,
- wieprzowina,
- ryby,
- warzywa,
- liściaste,
- strączkowe oraz zboża, wraz z produktami bogatymi w witaminę C, która zwiększa wchłanianie żelaza. Konieczna jest odpowiednio dobrana suplementacja, poza żelazem zawierająca: biotynę, krzemionkę i L-cysteinę.
Zespół policystycznych jajników. Stan, który może rozpocząć się już w wieku 11 lat, jest spowodowany przez brak równowagi hormonalnej, w którym jajniki wytwarzają zbyt wiele męskich hormonów. Często powoduje bezpłodność. Może powodować nadmierne owłosienie twarzy, nieregularne miesiączki, trądzik i torbiele na jajnikach. I choć może wystąpić wypadanie włosów na skórze głowy, często zaobserwować można nasilone owłosienie na innych partiach ciała.
W celu zdiagnozowania problemu należy wykonać badania krwi, aby skontrolować poziom testosteronu, DHEAS (dehydroepiandrosteron) oraz androgenów. Większość przypadków zespołu policystycznych jajników, traktowanych jest pigułkami antykoncepcyjnymi, takimi jak Yasmin, który działa silnie antyandrogennie. Utrata masy ciała może również pomóc w obniżeniu poziomu męskich hormonów odpowiedzialnych za schorzenie.
Choroby skóry, które prowadzą do utraty włosów to łojotokowe zapalenie skóry, łupież, łuszczyca, grzybica. Łojotokowe zapalenie skóry powoduje nadmierne przetłuszczanie, tłuste, żółtawe łuski na ramionach i we włosach. Może to być wynikiem drożdży Malassezia, wywołanych zmianami hormonalnymi lub nadmiarem łoju na skórze.
Łuszczyca – autoimmunologiczna chorobą, która powoduje nadmierne złuszczanie komórek skóry, tworzy bardzo gęstą białą łuskę na skórze głowy. Grzybica objawia się czerwonych rozproszonych na skórze. Podczas badania skóry trychoskopem – specjalista jest w stanie określić rodzaj schorzenia. Przy problemie grzybicy wskazane jest wykonanie biopsji skóry.
Łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe. Występuje zarówno u mężczyzn jak i kobiet. Dokładna przyczyna nie jest znana, ale może być wywołane przez stres lub choroby. Choroba ta może wystąpić w trzech postaciach. Łysienie plackowate najczęściej powoduje okrągłe, gładkie plamy łysienia na skórze głowy, brwi lub nóg. Całkowita utrata włosów na głowie jest znana jako łysienie całkowite, a wypadanie włosów, które występuje na całym ciele nazywa łysienie uniwersalne.
Nadmierna stylizacja – zbyt wiele kosmetyków, stylizacja i farbowanie może silnie uszkodzić włosy i skórę.
